Artikel 34 en 35 EVRM

25 mei 2020 Uit Door Eelze60

Artikel 34 en 35 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens. De artikelen die ook de reden zijn om het hele EVRM en EHRM maar bij het oud vuil te gooien.
Onlangs weer een beslissing waarin niet aan de criteria van art. 34 en 35 is voldaan :

Het ging in deze om een strafrechtelijke veroordeling tot 12 maanden voorwaardelijke gevangenisstraf ( zie dit bericht ) waarin ik bijv. een advocate kreeg toegewezen waarmee vanwege taalbarrière niet mee te communiceren viel, dit is zonder enige twijfel al een schending van art.6 van het EVRM.
Waar ik veroordeeld ben door een rechter die niet bevoegd was op grond van het territorialiteitsbeginsel (schending art.7 EVRM), zelfs 2x de zelfde rechter ( 100% schending art.6 EVRM) etc,
Daarmee is voor mij “that they do not disclose any appearance of a violation of the rights and freedoms set out in the Conventions or Protocols” een groot raadsel.
Dit raadsel is minder groot dan het lijkt, daarover straks meer.

Maar ik zit ook nog met art. 34 en 35. Dit heb ik in eerdere beslissingen ook al voorbij zien komen. En ook toen geen enkele reden in de klacht kunnen vinden waarom art.34 en/of 35 reden zou zijn om de klacht niet-ontvankelijk te verklaren.

Ik ben een natuurlijk persoon en beweer slachtoffer te zijn van een schending van mijn rechten zoals vastgelegd in het verdrag (EVRM).
Dus dit kan geen reden zijn voor niet-ontvankelijk verklaring.

35.1 Ik ben in beroep gegaan, hoger beroep, cassatie en grondwettelijke klacht ingediend. Alle nationale rechtsmiddelen uitgeput.
35.2 Ik ben niet anoniem, de zaak is mogelijk in wezen gelijk aan een andere zaak, hier wordt niet naar verwezen en ik heb dit ook niet in de jurisprudentie kunnen vinden, en de zaak is nergens anders voorgelegd.
35.3 Met a, zie ik geen conflict en b……
“geen wezenlijk nadeel heeft geleden”….hier kan men van alles onder gooien, de veroordeling is voorwaardelijk, dus welk nadeel heb ik geleden? Niks? Zou je kunnen zeggen, maar de voorwaarden zijn wel een beetje erg onmogelijk, daarmee is het voor mij onmogelijk naar Tsjechië te gaan, risico van arrestatie is groot volgens mijn Tsjechische advocate (een andere), heeft invloed op mijn werk (groot potentieel aan klanten in Tsjechië), invloed op relatie met kinderen, vriendin, etc. En ik heb er nog extra op gewezen dat ik door dit gedoe werkloos ben geworden. Geen nadeel?
Ik ben van mening dat ik wel wezenlijk nadeel lijd, bovendien het tenzij en mits van dit artikel wordt dan wel weer aan voldaan.Als men wil….en dat is het probleem. Het Europese Hof voor de Rechten van de Mens wil dit niet. Men heeft heel andere ambities, men wil van het geneuzel van de burger af. Het percentage niet-ontvankelijk verklaringen beweegt zich al enkele jaren rond de 92%. Ongekend hoog. 92% van de verzoekschriften worden dus aan de ingang geweigerd. Niet-ontvankelijk. Hoe doet men dat?

In het beging van dit blog had ik al een hint gegeven. Dit raadsel is minder groot dan het lijkt. Het overgrote deel van de klachten komt uit het oosten van Europa (Europa en niet EU!), des te oostelijker des te minder rechtspraak volgens de regels van het EVRM gaat, dat begint al in Polen, Tsjechië en wordt nog veel erger richting Oekraïne, Wit-Rusland, Rusland etc. En dan ver over de 90% niet-ontvankelijk verklaringen?
Het antwoord: er wordt gefilterd door “gewone” medewerkers en met art. 35 lid 3b “geen wezenlijk nadeel”, al dan niet correct maar beroep is niet toegestaan, vragen om toelichting worden niet beantwoord, kan men heel simpel zaken niet-ontvankelijk verklaren.
Op deze manier heeft het EVRM geen enkele zin meer, overduidelijke schendingen van mensenrechten, het recht op een eerlijk proces, worden afgedaan met “geen wezenlijk nadeel geleden” zonder echt dit nadeel te onderzoeken. Het probleem is dat landen als Polen, Tsjechië, Slowakije etc. dit weten en daarmee met mensenrechten, in het bijzonder een recht op een eerlijk proces, gewoon een loopje nemen.

Conclusie: doek het Europese Hof voor de Rechten van de Mens maar op, dan worden naïeve Tweede Kamerleden bij aanname van internationale verdragen niet meer in slaap gesust met “als het fout gaat is er nog het EHRM”.
(deze ben ik tegen gekomen in stukken omtrent de invoering van 4/2009/EU, het Europees (men bedoelt EU) alimentatie verdrag).

Voor de liefhebber, hier de hele uitspraak.

Mevrouw Jolien Schukking : u dient zich te schamen dat u uw stempeltje uitgeleend heeft, als ik u was zou ik wat meer toezien op wat er allemaal met uw stempeltje niet-ontvankelijk wordt verklaard.
En misschien uw e-mail eens lezen, omdat ik vermoed dat e.e.a. volledig buiten uw medeweten plaats vindt. heb ik u een email gestuurd. Geen reactie. Leest u deze zelf?