Wie trekt de stekker uit het EHRM?
Totaal zinloos instituut.
Al doende leert men. Maar of je er verder mee komt?
Zoals al in eerder blog omschreven, worden veel verzoeken aan het Europees Hof voor de Rechten van de Mens afgewezen op grond van art. 35.2.b. van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens. Kort komt het er op neer dat als er al eerder een vergelijkbare zaak gediend heeft, daarmee dus jurisprudentie aanwezig is, een nieuwe zaak voor het EHRM kansloos is want immers de verdragsluitende staten worden geacht zich aan het verdrag en bijbehorende jurisprudentie te houden.
Hoe hier mee om te gaan?
In feite komt het erop neer dat een land welke zich niet aan het verdrag houdt, hier zijn achterste mee afveegt wetende dat 99,5% of zo van alle verzoeken aan het EHRM toch niet-ontvankelijk verklaard zullen worden, artikel 1 van het verdrag schenden.
Dus ik dacht geleerd te hebben, verzoekschrift niet alleen meer baseren op bijv. artikel 6 (in mijn geval: toegang tot documenten, geen oproep voor de zitting dus geen recht van verdediging) maar ook op artikel 1 van het EVRM:
Artikel 1. Verplichting tot eerbiediging van de rechten van de mens
De Hoge Verdragsluitende Partijen verzekeren een ieder die ressorteert onder haar rechtsmacht de rechten en vrijheden die zijn vastgesteld in de Eerste Titel van dit Verdrag.
Dit zelfs al in het cassatieverzoek opgevoerd voor het Tsjechisch Constitutioneel Hof, waar het met name gaat over het recht op een eerlijk proces, om te voorkomen dat ze bij het EHRM gaan zeggen dat ik nu met een nieuw punt kom wat ik ook eerder had kunnen en moeten brengen in de Tsjechische zaak.
Gelopen race dus, perfect voorbereid, deze zou ik met gemak winnen.
Die illusie had ik absoluut niet, ook omdat ik weet dat er aan het EHRM verdachtmakingen geuit zijn in het kader van corruptie. Het verhaal gaat dat de eerdere Slowaakse vertegenwoordigster aan het EHRM in een corruptieschandaal zit waarin ze op nationaal niveau samenwerkt met een advocaat die de nationale rechters “masseert” en zij de eventuele klachten aan het EHRM hierover eruit filtert, via de in het eerder genoemde blog beschreven procedure.
Ook over de Tsjechische vertegenwoordigster gaan verhalen. Ik heb daar zelf minder van gezien dan van de Slowaakse, maar heel veel hoop op een goede afloop had ik niet.
Vandaag post.
1. Klacht afgewezen, niet ontvankelijk
2. Een begeleidend schrijven van de Tsjechische vertegenwoordigster
(zie de betreffende link naar beide stukken)
Laten we beginnen met het begeleidend schrijven, want dan is ook de afwijzing direct duidelijk.
Nog toelichting nodig?
Omdat ik na elke Tsjechische rechtszaak, na uitputting van de nationale rechtsmiddelen, waarvan de uitkomst voor geen meter deugde, zie alle eerdere blogs, variërend van geen documenten ontvangen, geen bewijs geleverd, rechter niet bevoegd in de zaak, weigering verplichte prejudiciële vragen, veroordeling per post zonder zitting, toegewezen advocate waar niet mee te communiceren is wegens taalbarrière, toegewezen advocate die geen kennis heeft van internationaal straf/familierecht, etc.etc., klachten (verzoekschrift) hierover ingediend heb bij het EHRM en waar het EHRM direct in eerste uitspraak alles had kunnen herstellen in plaats van de standaard niet-ontvankelijk verklaring af te geven, mag ik nu geen klachten meer indienen over hetzelfde….want art.35.2.b.
Is al eerder behandeld.
En toekomstige klachten/verzoekschriften zullen niet meer behandeld worden. Toch knap staaltje communicatie van het Hof welke op zou moeten komen voor je rechten als mens.
En die mevrouw Irena Marková die dit schreef, was ik al eens eerder tegen gekomen bij Tsjechen die zich beklaagden over de werkwijze van het EHRM.
Als je goed nadenkt is het ook absurd.
Het “wij van WC-eend” gehalte is erg hoog. Verzoekschriften tegen Tsjechië worden afgehandeld door een Tsjechische, tegen Slowakije door een Slowaakse. Etc. Deze bedenken een afwijzing waarna conform de procedure de rechter er alleen zijn geautomatiseerde handtekening onderzet.
Deze Marková heeft voor haar huidige functie bij het EHRM gewerkt aan het Tsjechisch Constitutioneel Hof.
Alleen al dat zou niet toegestaan moeten zijn nu juist zij de klachten over Tsjechië, die daarmee 100% ook over het Tsjechisch Constitutioneel Hof gaan, mag behandelen.
Naar de afwijzing, de niet-ontvankelijk verklaring door de rechter zelf (d.w.z. plaatst de geautomatiseerde handtekening, zie het eerder al aangehaalde blog en de daarin beschreven procedure, alles wat door één rechter behandeld wordt is op voorhand al geselecteerd om afgewezen te worden).
Alles wat ik opgevoerd had, niet zijnde een schending van artikel 1, is niet ontvankelijk verklaard op grond van art. 35.3.a.:
Het Hof verklaart elk individueel verzoekschrift, ingediend op grond van artikel 34, niet ontvankelijk, wanneer het van oordeel is dat:
a. het verzoekschrift niet verenigbaar is met de bepalingen van het Verdrag of de Protocollen daarbij, kennelijk ongegrond is of een misbruik betekent van het recht tot het indienen van een verzoekschrift;
Het mag duidelijk zijn dat in combinatie van het begeleidend schrijven naar het laatste deel van dit artikel verwezen wordt. Misbruik tot recht van het indienen van een verzoekschrift.
Wat fout is, is fout. Maar je mag daar niks van zeggen. Nou ja, 5x wel, maar 6x niet. Helaas heb ik inmiddels in Tsjechië een stuk of 8 zaken, die nauw met elkaar verweven zijn, gehad en nog lopen. Maar bij foute afloop mag je dus niet naar je enig overgebleven rechtsmiddel, het EHRM, grijpen. Een rechtsmiddel waar de 2e kamer naar verwees toen het Europees Alimentatie Verdrag (4/2009 EU) aangenomen werd, als het fout gaat dan kan je nog altijd naar het EHRM. Als u dit blog gevolgd heeft dan mag duidelijk zijn dat dit EHRM geen escape is voor als landen het Europees Alimentatie Verdrag fout toepassen.
Wie trekt de stekker uit dit EHRM? Weg ermee!
Maar dan was er nog een schending van artikel 1. Deze had ik nog niet eerder toegepast, dus nieuw.
Hoe gaat het EHRM daarmee om? Landen die zich niet aan de jurisprudentie van het EHRM houden waar ze op grond van dit artikel 1 toe verplicht zijn?
Niet-ontvankelijk.
De rechter vindt dat de nationale middelen niet uitgeput zijn.
In eerste aanleg, beroep, bijzonder beroep en cassatie is verwezen naar de jurisprudentie van het EHRM. In cassatie bij het grondwettelijk hof, waar het alleen maar kan gaan over geschonden (grond)rechten is er zelfs expliciet op gewezen dat het zich niet houden aan vaste jurisprudentie van het EHRM een schending van art.1 van het EVRM is.
Welk nationaal middel heb ik dan niet gebruikt?
Ja bij beroep ben ik niet aanwezig geweest, heb ik me niet laten vertegenwoordigen. Maar de reden daarvan is dat ik geen oproep heb ontvangen! Zat op oproep te wachten en opeens komt het besluit.
Zie “Oeps. Beroep was al geweest.” Dit is ook deel van de klacht.
Dus 1e aanleg bij Rechtbank, beroep bij Gerechtshof, bijzonder beroep bij Hooggerechtshof en cassatieverzoek bij Grondwettelijk Hof is niet genoeg? Er zijn geen meer smaken. Alle rechtbanken gepasseerd. Menen ze dan echt dat mijn afwezigheid (of die van mijn advocate) tijdens beroep, om de eenvoudige reden dat het gerechtshof geen uitnodiging verstuurd heeft, valt onder “nationale middelen niet uitgeput”?
WIE TREKT DE STEKKER UIT HET EHRM?
En snel graag. Dit instituut is zinloos. Weggegooid geld om dit nog langer in stand te houden.