Het Gerechtshof Arnhem – Leeuwarden durft niet met de ballen bloot

Ik weet de uitdrukking is “met de billen bloot” of “heeft geen ballen”, dit is een bewuste samenvoeging.
Het gerechtshof heeft geen ballen maar durft ook niet het risico aan om met de billen bloot te gaan en kiest voor de veilige weg van wegkijken.

Hoe kom ik opeens bij het gerechtshof in Nederland terecht in een procedure die in Tsjechië loopt?

Via een geitenpaadje.
De aangifte tegen mij (opzettelijk niet betalen van de alimentatie) is gedaan op valse gronden, mijn ex en de kinderen hebben toegang tot de, bij de Nederlandse gerechtelijke beschikking uit 2007 betreffende de scheiding behorende trema-norm berekening. Ze weten dus mijn lasten. ca. 2500 Euro. Ze hebben ook een kopie gehad van mijn WW-uitkering nadat mijn werkgever begin 2008 failliet ging, ca. 1700 Euro. Het maximale bedrag wat je krijgt aan WW, en dat is dus geen 70% van je laatst verdiende inkomen zoals velen onterecht denken.
Het moet dus elke debiel duidelijk zijn dat bij 2500 Euro lasten en 1700 Euro inkomen er geen ruimte is om nog alimentatie te betalen.
Niet de debielen in Tsjechië die zich rechter noemen, niet de debielen in Tsjechië bij het Tsjechisch Openbaar Ministerie die mij daarom vervolgden op grond van de aangifte door een stel debielen te weten mijn ex en mijn kinderen.
De aangifte tegen mij van opzettelijk geen alimentatie betalen is dus daarmee een aangifte op valse gronden.
Daar kan ik aangifte tegen doen. Ook in Nederland (gezien de voorgeschiedenis is Tsjechië bij voorbaat zinloos). Dus naar de politie. Stukken mee.
Donderdagavond politiebureau Drachten. Geopend. Toch dicht. Kun je op het knopje drukken en dan krijg je een miep in de meldkamer (paar km verderop) die vertelt dat het politiebureau dicht is. Ik kan toch lezen? Voor mij hangt een overzicht met de openingstijden en binnen lopen mensen rond…. Lekker handig, die pet past ons allemaal maar de openingsuren correct vermelden is daarmee geen eis om aangenomen te worden bij de politie.
Poging 2.
Lange discussie met de dienstdoende agent. “Het kan niet”. Jawel. Staat zelfs op de website van politie. Navragen moet maar ondertussen geen aangifte mogelijk.
Na enige tijd gebeld door de politie, het kan niet. Onjuist. Aangifte van een feit gepleegd in een EU-land kan ook in Nederland aangifte van gedaan worden. Zie ook art. 17.2 van richtlijn 2012/29/EU.
Poging 3.
Aangifte klaar gemaakt en bij politie ingeleverd. Klaar.
Niet dus, want het bleef stil. Geen bericht van het Openbaar Ministerie van ontvangst of afwijzing.

Brief aan het OM geschreven met vraag naar de status.
Antwoord kwam. Doen ze niks mee.
Niet onverwacht, maar dit opende wel de weg voor een artikel 12 procedure: klacht over niet vervolging van een misdrijf.
Klacht dient ingediend te worden bij Gerechtshof (dus niet Rechtbank).
Prima. Niet moeilijk, situatie uitgelegd. Ex heeft stukken van de Nederlandse rechtbank uit september 2007 waarin keurig een draagkrachtberekening is opgenomen, met mijn lasten en lusten.
Lasten toen 2500 Euro.
Verder heeft ze uit de procedure voor de Tsjechische rechtbank waarin ik vroeg de alimentatie te veranderen wegens gedaald inkomen (werkgever failliet januari 2008), mijn inkomen uit die tijd, zijnde de maximale WW: 1700 Euro.
Ze weet dus dat alimentatie betalen onmogelijk is en dat het niet-betalen onder deze omstandigheden niet opzettelijk is. Dus de aangifte van opzettelijk niet betalen is een aangifte op valse gronden.
Veel eenvoudiger wordt het niet, dus Gerechtshof doe daar wat aan!
Tevens een en ander toegevoegd over ontbrekende bevoegdheid bij de rechters in Tsjechië, ontbrekende alimentatieberekeningen zowel civiel- als strafrechtelijk, weigering tot het stellen van verplichte prejudiciële vragen aan het EU Hof van Justitie etc., en dat men zich bij het niet willen vervolgen van mijn ex dan toch maar naar het EU Hof van Justitie wendt (waar ik als burger niet heen mag) om daar alles maar eens voor te leggen.

U bent begonnen bij de titel van dit blog, u weet dus de uitkomst. Nee. Nee.
Op zich op correcte gronden.
Er ligt een beslissing uit een EU lidstaat en men moet er op grond van verdragen van uitgaan dat die beslissing inhoudelijk en procedureel correct is. (wederzijdse erkenning gerechtelijke uitspraken)
Dat dat niet zo is….dat had in Tsjechië aangevochten moeten worden. Hetgeen uiteraard gedaan is, tot aan hun varianten van Hoge Raad en Raad van State aan toe. Maar als het systeem tot in het bot verrot is, dan kun je procederen wat je wilt…je komt er niet door. Bovendien heeft winnen nogal wat gevolgen voor eventuele schadeclaims tegen de staat Tsjechië, niet alleen van mijn kant, maar van duizenden anderen. (alimentatie is daar puur willekeur, dus is er altijd een van de partijen in het nadeel)
Waar ik op gehoopt had was dat ze toch de zaak hadden doorgestuurd naar het EU Hof van Justitie in verband met het weigeren van het stellen van verplichte prejudiciële vragen door de diverse Tsjechische rechtbanken, die daar op grond van EU recht gewoon toe verplicht zijn.
En zelfs dat durven ze op grond van bovenstaande regel over wederzijdse erkenning van gerechtelijke uitspraken binnen de EU niet aan.
Men heeft dus de feiten in handen, onder ogen, maar men sluit de ogen omdat ze de feiten niet mogen zien….want regeltjes.
Dezelfde regeltjes die door Tsjechië met voeten getreden worden, maar zelfs daarvoor worden dus de ogen gesloten.
In andere woorden: ze hebben geen ballen daar bij het Gerechtshof in Leeuwarden en ze durven ook niet met de billen bloot wegens een eventuele reprimande van het EU Hof van Justitie wegens het zich bemoeien met zaken waar ze zich niet mee mogen bemoeien. De vraag is of het EU Hof van Justitie die reprimande gegeven zou hebben, dat hangt ook daar weer af van de persoon die de stukken op tafel krijgt. Die kans is aanwezig, mogelijk zelfs groot. Maar opkomen voor de rechten van een Nederlander moet toch ook wat waard zij toch? Dan maar het risico. Wegduiken is uiteraard veiliger….

Kortom: niet met de ballen bloot durven.