Toeslagenaffaire “gemiste signalen”.
We gaan niet in op individuele gevallen.
De Minister van Rechtsbescherming ook niet!
In de week dat ex-Minister Lodewijk Asscher (PvdA) werd verhoord voor zijn rol in de toeslagenaffaire, kreeg ik een brief van het Ministerie van Justitie en Veiligheid, eigenlijk van Rechtsbescherming, maar die hebben geen eigen briefpapier.
Over Asscher in de pers ( Nu.nl ) :
Zo had Asscher achteraf ook liever anders gereageerd op een brief die hij eind 2013 kreeg van een bezorgde grootouder die zag dat haar zoon en schoondochter in de problemen waren gekomen door het beleid. “Er werd een hulpsignaal uitgezonden, maar ik stuurde een koude brief terug dat ik niet op individuele signalen kon ingaan.“
Een koude brief dat ik niet op individuele signalen kon ingaan….
Het klonk me bekend in de oren. Dit is wat ik ook steeds hoor. Individueel geval. Iedereen is een individueel geval, ook voor politici als Pieter Omtzigt (CDA) en Renske Leijten (SP). Pas als er te scoren valt, pas dan komen politici in actie. Journalisten idem. Niet voor een individueel geval, pas als er meer individuele gevallen zijn met een vergelijkbaar probleem, dan komen politici en pers in actie.
Maar er zijn tientallen, mogelijk duizenden andere individuele gevallen die echt een individueel geval zijn. En als zodanig dan ook behandeld worden door ambtenaren, instanties etc. Verschillende van dit soort individuele gevallen eindigen voor de trein of vergelijkbaar. Want ondanks de toeslagenaffaire, ondanks de publiciteit over ambtelijk disfunctioneren, ondanks de bergen kritiek op het niet reageren op burgers, blijft men bij “op individuele gevallen gaan we niet in”.
Degenen die dit blog volgen weten dat ik door werkloosheid (werkgever failliet) de alimentatie niet kon betalen, dat een Tsjechische rechter zonder enige vorm van verplichte berekening weigerde de aan mij opgelegde alimentatie te verlagen, en nog steeds zonder, maar nu niet meer verplichte want strafrecht, berekening, mij veroordeelde tot uiteindelijk 12 maanden onvoorwaardelijke gevangenisstraf.
Dit individuele geval is nog niet van plan om voor de trein te springen (het wordt tijd dat ze de Lelylijn aanleggen, tegen de tijd dat die er ligt zal zelf springen moeilijk worden….) maar probeert links en rechts alle mogelijke wegen om het onrecht mij aangedaan aan de kaak te stellen.
Dus maar weer eens naar de Minister van Rechtsbescherming geschreven.
Niet de eerste keer en het zal ook niet de laatste keer zijn. Ooit zullen de ambtenaren onrustig gaan slapen, ooit……en dan gaan ze wat mij betreft hangen aan de hoogste boom wegens totale desinteresse.
Dit keer had ik gevraagd aan de minister om zich te wenden tot de Europese Commissie vanwege overtreden EU regels door lidstaat Tsjechië, zoals daar zijn een ontbrekende alimentatieberekening (verplichting volgt indirect uit 4/2009/EU middels het toe te passen Haags Protocol uit 2007 inzake het recht welke van toepassing is op alimentatieverplichtingen), ontbrekende rechtsbevoegdheid van Tsjechische rechter in de strafzaak op grond van het Handvest van de Grondrechten van de EU, het weigeren van verplichte prejudiciële vragen aan het EU Hof van Justitie, een verplichting die voortvloeit uit het Verdrag op de Werking van de EU.
Dit is een typische taak voor een minister in het geval een van de ingezetenen van het land waarvan hij minister is, slachtoffer is van een onjuiste toepassing van EU regels. Bovendien is dit ook nog eens in algemeen EU belang dat lidstaten elkaar aanspreken en corrigeren op correcte toepassing va de onderlinge en bindende verdragen.
Nou, niet voor deze minister.
“Ik zie geen rol voor mij als Minister van Rechtsbescherming om naar aanleiding van ervaringen in een individuele zaak vragen te stellen aan de Europese Commissie”.
Waarvan akte.
Sander Dekker : x bij ongeschikt.
Niks geleerd.
Hier de hele brief.
Verwijzen naar Europees Ombudsman, het Europees Parlement, juridisch deskundige is allemaal weglopen voor de eigen verantwoordelijkheid.
Bovendien heb ik een aantal juridisch deskundigen die me bijstaan en adviseren.
Het EP is een verzameling van ter zake ondeskundigen, ” familierecht heeft niet onze prioriteit en bovendien hebben we er geen verstand van”, zoiets heb ik in een antwoord.
De Europees Ombudsman zal ik nog eens een blogje aan gaan wijden, nutteloze instantie, ik zie een besparingsmogelijkheid.