Grondwettelijk Hof – Cassatie

Geen oproep ontvangen voor beroep, daarmee ook geen recht op verdediging

Zoals in dit blog al omschreven was ik veroordeeld in beroep, zonder ook maar een oproep gehad te hebben, zonder recht op verdediging (advocaat) of het recht om zelf aanwezig te zijn.
Dit zijn basisrechten in elk normaal functionerend rechtssysteem, zeker in EU-lidstaten welke gebonden zijn aan diverse verdragen waarin dit duidelijk omschreven staat. Bijvoorbeeld het Europees Verdrag op de Rechten van de Mens of het Handvest van de Grondrechten in de Europese Unie.
Maar ook de Tsjechische Grondwet kent deze rechten, zoals ook hieronder zal blijken uit de uitspraak in het cassatieberoep.
Dus gewonnen race? Fasten your seatbelts en lees verder.

Uiteraard ging cassatie ook over het feit dat Tsjechische rechters niet bevoegd zijn om mij te veroordelen (ik hield me in Nederland als Nederlander niet aan een Nederlandse gerechtelijke uitspraak welke in dit geval in Nederland niet strafbaar is; op grond van het territorialiteitsprincipe is daarmee een Tsjechische rechter niet bevoegd) en de hierover, binnen EU-recht verplichte, prejudiciële vragen aan het Europees Hof van Justitie geweigerd werden.
Hier had ik in eerdere cassatie tegen de voorwaardelijke veroordeling ook al bezwaar tegen gemaakt, afgewezen. Dus over dit punt maakte ik me niet veel illusies meer, maar elke kans is er één, dus herhalen! Wie weet maakt er iemand een fout. (d.w.z. past het recht toe zoals het hoort).

De uitspraak kwam in het Tsjechisch (foutje in EU-recht in mijn optiek) dus eerst laten vertalen zodat ik ook de details snap en niet de 90% die ik van de uitspraak wel begrijp.

Het begint direct goed: De Grondwettelijke Klacht wordt afgewezen.

Om eerlijk te wezen, iets anders had ik niet verwacht, al zoveel ervaring met het Tsjechisch rechtssysteem zodat ik weet dat al het onmogelijke daar mogelijk is.
Geen oproep, geen recht op verdediging, het mag dus in Tsjechië!

Ik was wel nieuwsgierig naar de motivatie, wat voor kronkel ze bedacht hebben, dat heet dan een gerechtelijke dwaling…

Uit het besluit:

Lijkt me duidelijk, openbare zitting, aanwezig, recht op verdediging. En toch cassatieverzoek afwijzen?
Ja dus, op grond van het volgende:

Het Constitutionele of Grondwettelijke Hof ziet geen reden om de behandeling te herhalen……een heel sterk argument. Vooral in de beroepsfase, want op het moment dat ik in beroep stel dat de rechtbank naar het Europese Hof van Justitie moet met prejudiciële vragen, dan is men dat verplicht. Dus door me uit te sluiten van deelname aan beroep kan die lastige vraag niet opgeworpen worden. En eventuele tijdens zitting aanwezige journalisten (immers openbare behandeling) krijgen daar geen weet van….

Dat ik in 1e aanleg een videoverhoor heb gehad, maakt niet dat beide rechtbanken, 1e aanleg en beroep, daarmee aan hun plicht voldaan hebben om de zaak in mijn aanwezigheid te behandelen. Dit is dus zo’n typische kronkel in de uitspraak zoals wel vaker voor gekomen is, en uiteindelijk is een “juridische dwaling” in de civiele zaak over herziening van alimentatie de basis van de strafrechtelijke vervolging.
De oppervlakkige lezer leest dat aan de voorwaarden voldaan is, terwijl dat dus niet zo is. Spelletjes.

En dan mijn klacht over de bevoegdheid van de rechter, en indienen van verplichte prejudiciële vragen bij het Europese Hof van Justitie over de juiste toepassing van Unierecht? Zoals al gesteld maakte ik me daar al geen illusie over.
De vertaler heeft het moeilijk gehad want de zinnen kloppen niet helemaal. Maar dat zal aan het gebruikte Tsjechisch liggen.

Dat ik een inwoner ben van Nederland, me in Nederland niet aan een Nederlandse gerechtelijke beschikking heb gehouden, in Nederland niet strafbaar, is geen reden om Unie recht toe te passen maar Tsjechisch nationaal recht?
Wat er staat in geel klopt juridisch maar inhoudelijk niet. Het was niet alleen “louter het feit” ……en ook niet “geen andere argumenten aangevoerd”, die zijn er wel degelijk aangevoerd. Zoiets heet manipulatie.

Maar duidelijk is dat Tsjechië, net als Polen en Hongarije, en nu mogelijk ook Roemenië, het nationaal recht boven het Unierecht plaatst. Ik zie dat steeds terug. Alleen Tsjechië doet dat gewoon zonder er ruchtbaarheid aan te geven. Heel effectief. Er staat heel duidelijk: in de uitvoeringsprocedure is het Europese recht niet toegepast. (ook in het Tsjechisch staat dat er net zo: ve vykonávacím řízení unijní právo aplikováno nebylo)

Hier nog de hele uitspraak.

En nu? Weinig opties open, er zijn er nog een stuk of 3-4 geitenpaadjes. Die gaan we dus maar bewandelen. Een is inmiddels ingediend, ik doe dit i.v.m. de kosten, stap voor stap.