Vragen aan de Europese Commissie
Dank zij wat media aandacht, hierover later meer, via via in contact gekomen met 2 Europarlementariërs. Raquel Garcia Hermida – Van der Walle (D66) uit Gorredijk, hier vlakbij en Dirk Gotink (NSC).
Dirk Gotink heeft direct, nog voor het reces, vragen gesteld aan de Europese Commissie en tevens een brief gestuurd naar de Europees Commissaris van Justitie en de Tsjechische Minister van Justitie.
De vragen van aan de Europese Commissie:
https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/P-10-2025-002806_EN.html
De eerste vraag gaat over art. 14 van het Haags Protocol uit 2007 inzake het recht dat van toepassing is op onderhoudsverplichtingen.
Al eerder over geblogd: https://eelze.nl/2020/01/18/berekening-verplicht/
Vooral uit het Bonomi report, de toelichting bij dit Protocol, blijkt dat er een berekening dient te zijn naar mogelijkheden tot betalen van alimentatie. Een berekening waar ze in Tsjechië niet aan doen, gewoon niet kennen in hun rechtssysteem. Eventueel mag van een tabel gebruik gemaakt worden, maar met beperking dat de uitkomst wel moet kunnen. Dus een Tsjechische, niet eens officiële, tabel die de strafrechter gebruikte, die geen rekening houdt met kosten van leven in Nederland, mag dus niet gebruikt worden.
In mijn geval was de situatie redelijk extreem, mijn inkomen was aanmerkelijk lager dan mijn kosten. Kosten konden naar beneden, maar de eigen woning was niet verkocht, het was ook nog eens crisistijd (2008) en ex werkte niet echt mee aan de boedelscheiding. Die kosten bleven dus.
Dat te bestraffen is al buiten alle proporties, je werkgever gaat failliet en jij mag de bak in wegens niet meer kunnen voldoen aan je alimentatieverplichtingen.
Voor zoiets een Europees Arrestatie Bevel uitgeven is helemaal van de zotte.
Dat ik in Tsjechië bestraft ben en daardoor Tsjechië niet in kon, beperkt mijn vrijheid al behoorlijk, immers kinderen wonen daar, vriendin woont daar, maar is mee te leven ondanks alle gevolgen met Tsjechië verlaten (ik was er net heen verhuisd om dichter bij de kinderen te zijn), weer opnieuw beginnen in Nederland. Echter met een EAB kun je nergens meer heen en wordt je ook nog eens gearresteerd in eigen land waar dan een rechter over moet oordelen, oordelen met heel veel beperkingen want gebaseerd op wederzijds vertrouwen in de rechtspraak mag de rechter niet meer naar de inhoud van de zaak kijken en moet aannemen dat de veroordeling perfect volgens het boekje is uitgevoerd.
Daar gaat vraag 2 over.
Vraag 3 gaat over het gebruik van een EAB in het algemeen.
Het is een heftig middel, alimentatie is puur een civiel iets waarbij diverse civiele rechtsmiddelen mogelijk zijn. Het EU alimentatieverdrag, EU 4/2009, biedt daarvoor instrumenten, bijvoorbeeld in Nederland via het LBIO. Landelijk Bureau Inning Onderhoudsbijdragen. (deze instelling functioneert overigens slecht, dit is het orgaan waar zowel alimentatie gerechtigden maar ook alimentatie plichtigen terecht kunnen volgens EU 4/2009 bij problemen, voor alimentatie plichtigen weigeren ze echter actie). Of desnoods via een deurwaarder. Via de EU heel eenvoudig.
In mijn geval zou dat gelijk gaan leiden tot een executiegeschil, vanwege de ontbrekende berekeningen en ook een uitspraak die eenvoudig is aan te merken als een gerechtelijke dwaling wegens 2013 in plaats van 2008 als tijdstip te noemen ter motivatie.
Zie ook : https://eelze.nl/2019/06/19/herziening-alimentatie-in-beroep/
Vermoedelijk om deze reden ziet men zelf ook in dat in mijn geval een deurwaarder kansloos is, vandaar het EAB. Maar in het algemeen zou je dit civiel moeten oplossen.
Ook een Pool die hier aan het werk is, naar Polen sturen om daar de gevangenis in te gaan wegens niet betalen alimentatie, lost niks op. Laat hem werken in Nederland, of elders, en via het LBIO of andere instelling elders kan alimentatie geïnd worden. Meer dan in de gevangenis.
Het middel EAB schiet dus zijn doel ver voorbij.
Vragen van Raquel Garcia Hermida – Van der Walle moeten nog gesteld worden. Zodra deze duidelijk zijn ga ik die hier ook plaatsen.
Dirk Gotink wil ik eigenlijk nog voorzien van wat extra vragen, want wat bijvoorbeeld ook fout gaat is de weigering tot stellen van prejudiciële vragen in Tsjechië. Verplicht in bepaalde fase van het proces.
En daar zijn ze opgeworpen. Geweigerd, en deze weigering is goedgekeurd door zowel het Hooggerechtshof als het Constitutioneel Hof, meerdere keren. Ik schat een kleine 30 rechters bij betrokken want allemaal meervoudige kamers. Ook dit ondermijnt de EU en toont ook het falen van de rechtsstaat in Tsjechië die zich daarmee kwalificeert voor het rijtje met Polen en Hongarije. Diskwalificeert dus.